BAKIŞLARI HÜZÜN KOKAN ŞAİR

Ayşe Manav, arkadaşım… Hemen hemen beş yıla yakın bir dostluğumuz var. Edebiyatın her dalında rahatlıkla konuşup tartışabilirsiniz onunla… O, “egemen düşüncelerimi toprağa gömdüm… ama içinde yine ruhumu kanatanlar var, onları da şiirime döküyorum, onunla rahatlayıp yaşamımı sürdürüyorum!” demişti bir sohbetimizde… Bunda da haklı olduğu kanısına vardım. Çünkü sevgili Ayşe’nin özellikle yazarlık duruşundan, davranışından hiç isyanı/ karşı duruşu olmadığını düşünürsünüz onu ilk görüşte… Oysa onunla biraz muhabbet etseniz, kullandığı sözcüklere, imgelere dikkat etseniz, o munis bakışlarındaki şimşekleri, “yanlış” diyen isyanları anında fark edebilirsiniz. Çünkü onun ruhu, davranışları kadar uysal değildir… Aynen derin ve sessiz akan bir nehirdir o… “Ritm” şiirinde seslendiği gibi… Önceleri geçer- dedim / Sonra geçti / Geçtiğinde anladım / Kalbimi titreten ritmi…” diyen seslenişi onun bu görünüşünün bir betimlemesidir.

Sevgili Ayşe kardeşimiz İzmir doğumlu. Orta ve lise yıllarında edebiyatla uğraşmaya başlamış ki; edebiyat onun suyu ekmeği adeta adeta… Yurtiçi ve Yurt dışı ödüllere sahip! Şiir ve romanın yanı sıra bir dönemde senaryo yazarlığına çalışmış. Halen ulusal bir gazete köşe yazarlığı yapıyor. Özyaşam öyküsünde de benim roman atölyeme katıldığını söylüyor. Evet, onunla çalıştık ama bu çalışma hiçbir zaman bir öğrenci ya da öğretmen anlayışıyla değil, iki yazar dostun bilgi paylaşımıyla gerçekleşti… Bir süre onu kaybettim… O süreçte özel nedenleriyle edebiyat ortamından kaybolduğunu öğrendim. Sonra birde gördüm ki faceobok’ta bir kitap kapağında;  AYŞE MANAV “QANADLI SÖZLER”  İsmi okuyunca şaştım önce “ne oluyor?” diye sordum soruşturdum. Yurt dışı ödülleri de var demiştim ya bu paragrafın başında, işte öyle bir başarı fırtınasıyla Azerbaycan’da, Azeri diliyle basılmış Ayşe’nin kitabı… Kibatek üyesi olduğu için Azerbaycanlı şairler ve yazarlarla yakınlaşma olanağı bulmuş. Onların hoşuna gittiği için kitabını basmışlar… İlginç olanı da, Azeri lehçesiyle şiirinin vurgu biçimi çok güzel olmuş… Oturaklı davranışına çok yakışmış Azeri sözcüklerin ağırcıl nakarattaki söyleyiş tarzı…

Başıma başıma yağ/  Sicim gibi dök / eteğindeki taşları.

Bende sabır heybesi/ Nasıl gelirsen gel/ Heybemde sana rağmen/Her türlü sabrım var.

Kader! /Akıt gözlerimdeki zehri/ Sana dair içimde /Büyük bir zehir var.

İşte okudunuz onun bir şiirini. Ruhunun Yunuscul davranışına karşı, içindeki isyanın azametini. Zıtlık sanatta bu kadar gerçekçi olur mu? Oluşturmuş Ayşe; bu da sanatının başarısından kaynaklanan en güzel yönü… Önemli olan kendinde başkasını, başkasının üzerinden de kendini yansıtabilmek kurgu sanatının en büyük başarısı olduğu kadar, en değerli felsefi yanıdır... Sevgili Ayşe bunu başarmış…

“Ben gam yükü / hüzün mabedi /Gam küpü. / Kalbimin ortasında büyük bir delik/Sızım sızım can çekişmeleri…” dörtlüğünün arkasından ona neden bakışları hüzün kokan şair dediğimi sanırım daha iyi anlamışsınızdır. Üstelik bu ad ona çok yakışıyor. Ben öyle düşünüyorum, umarım bana kırılmaz…

Sevgili Ayşe’nin bu kitabı Azerice yazıldığı için ben anlayabildiğim dörtlüklerden sizlere sunmaya çalıştım. Öte yandan Azeri alfabesi bizim alfabemizden farklı. Söylemleri anlaşılsa da bilgisayar ortamında harf farklılığı nedeniyle yazılması mümkün değil. O bakımdan ben Türkçeleşmiş biçimini sizlere sundum. Umarım bu yaptığımı bağışlarsınız. Ama okunur biçimiyle bir dörtlüğünü sizlere sunarken, yazımı bitiriyor, sevgili Ayşe Manav kardeşimiz de başarılar diliyorum. Nice Kanatlı harflere…

ULDUZLU GECELER

Ne zaman ulduzlara baksam

Seni görürem.

Gözlerin gülümseyerek göz gırpar

Qaranlığımda işığım olursan.

Ağlayan gözlerime

Bir işıq

Perişan könlüme,

 Ve solan üzüme tebessüm olursan…

AYŞE MANAV

KANTLI HARFLER- ŞİİR

***